Dat filosofen er wel eens naast kunnen zitten, heeft de geschiedenis al meerdere malen duidelijk gemaakt. Dat er onder hen denkers zijn met een sterke neiging het verleden te verheerlijken of een terugkeer naar oude waarden, valt ook niet onder stoelen of banken te steken. Meerdere mensen hebben wel eens last van heimwee naar (betere) tijden. De goede oude tijd zeker?
Zo is ook de aanval van Roger Scruton in zijn boek "Waarom cultuur belangrijk is" ten opzichte van de hedendaagse pop- en televisiecultuur niet mis te verstaan. "[Zij] zal altijd een steriele kracht blijven, waar niets dan een verstrooiende impuls van uitgaat. Uiteindelijk zal ze, net als de televisie, haar aanhangers verliezen of die reduceren tot een zombie-achtige toestand die hen van het verleden van de mensheid isoleert."
Laten we lekker uit het oog verliezen dat de geschiedenis reeds een hele hoop rommel en kleine garnalen heeft uitgewist. Sommigen terecht, anderen hadden we misschien niet onder het stof mogen laten vergaan. Getuige hiervan de sterke verfilming van "Revolutionary road", naar een roman van Richard Yates. En wees nu eerlijk, Radiohead, Coldplay, en vele anderen die hier op een hoopje gegooid worden als verderfelijk? (Ondertussen wordt er een concert van The Boss op televisie uitgezonden.) Nou, even lekker postmodern, ieder zijn mening zeker? Wat zou Mozart vandaag de dag spelen? Verstrooiing om na te denken...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten