Schrijvers als helden. Het klinkt belachelijk, zeker als we helden zien als mensen die bijzondere daden verricht hebben. Mensen redden uit een of andere penibele situatie. Superhelden redden de hele wereld uit haar ondraaglijk lijden. Werk genoeg denk je dan. En schrijvers? Die zitten toch maar achter hun leeg scherm en vullen het met woorden. Niets opzienbarend. En zeker geen reden tot een of ander heldendom.
En toch voelde ik me als een kind dat geconfronteerd werd met een held. Cees Nooteboom in hoogst eigen persoon. Enige probleem, van deze held heb ik nog niets gelezen. Bij deze zal dit spoedig veranderen. Een kleine bibliografie en de bibliotheek kan weer aangevallen worden. Nooteboom is een held voor iemand anders, maar die zag het niet zitten om hem lastig te vallen met onbeduidende vragen. Spijtig, want in mijn kortstondige ontmoeting liet hij zich kennen als een zeer aimabele man. Een held van een andere orde. De nachten lijken niet meer zo eenzaam...
1 opmerking:
Philip en de anderen?
Een reactie posten