PLANET TERROR

Ik had me gewapend met cola en snoep, en dat was geen slecht idee voor deze met smaak gemaakte Nacht van de Wansmaakfilm. Als aperitiefhapje kregen we de trailer voor de volgende Rodriguezproductie - Machete - voorgeschoteld. Al leek het even een neptrailer voor een onbestaande seventiesfilm. En de toon was meteen gezet. Het oorspronkelijke plan van maatjes Quentin - Grindhouse1: Death Proof - Tarantino en Robert Rodriguez was dan ook een double bill samen te stellen, die een eerbetoon zou worden aan de midnight movies uit de jaren zeventig. In de States werd hun project als dusdanig vertoond. Bij ons werd het in tweeën geknipt om de kassalade een keertje meer te laten rinkelen. Rodriguez, de regisseur van dit tweede deel, put uit alle trash- en horrorvaatjes. Planet Terror ontleent zijn taal aan:

1. Night of the living dead (in feite wordt de ganse Romero-trilogie dunnetjes overgedaan)
2. Invasion of the Body Snatchers
3. eender welke Russ Meyer
4. Death Race 2000
5. een Cramps videoclip naar keuze
6. Braindead en andere splatters
7. Cronenberg zijn body horror
8. Ichi the Killer
9. Gregg Araki's The Doom Generation (waaraan Rodriguez actrice Rose McGowan ontleende)
10. de golf van recente ebolafilms.

Een halve eeuw outsider cinema samengebald in anderhalf uur bloed en pus, gespleten koppen en afgehouwen teelballen en meer van dat lekkers. Dit alles geserveerd met een fraaie soundtrack van fifties sleaze en sixties rock, goeddeels verzorgd door Rodriguez en de zijnen zelf. Verwacht dus geen opzienbarende suspense of dramatiek, maar bijt je vast in dit fastfood filmspektakel. Door Rodriguez op smaak gebracht aan de hand van het perfecte recept voor de trashfilm. (dd)