Gisteren werd I Love Techno 'opgewarmd' door Trentemøller. Al om 21 uur verscheen hij op het podium van de yellow room, terwijl de modale club zelden de deuren opent voor middernacht. Een vreemde ervaring, want qua bekendheid boorde de Deen zich de voorbije jaren zeker naar de top. Anderzijds was Anders Trentemøller wel een buitenbeentje op het Gentse festival. Zijn muziek is geen zuivere dansmuziek, maar eerder een organische mix van minimalism, dub, ambient, techno en zelfs rock. Ik zou zelfs durven te beweren dat de Deen eigenlijk te intelligent is voor de afstompende nacht van droge beats waar I Love Techno een patent op heeft. Hypnotiserende soundscapes verglijden bij Trentemøller in opzwepende tempowisselingen of stuiteren in onverwachte bleeps, clicks en glitches. Het is bij momenten muziek die je evengoed in een gerenommeerd kunstencentrum zou verwachten, want de geest van regisseur/componist David Lynch waart ongedurig rond. Trentemøller verzorgde een ingenieuze live set en werd geflankeerd door drummer en bassist. The Last Resort, zijn laatste en bij wijlen briljante album, werd volledig door de mangel gehaald en vulde de enthousiaste zaal met hypnotiserende, enorm gedetailleerde klanktapijten. De perfecte backdrop: Laika in de ruimte, begeleid door vettige baslijnen en hyperkinetische tamboerijnen. Om 22 uur moest de technonacht nog beginnen, maar was het hoogtepunt eigenlijk al bereikt.
1 opmerking:
Trentemøller schitterde inderdaad gisteren op I Love Techno. Maar de nacht moest nog beginnen. Klaxons brachten afgelopen jaar een uitstekende plaat uit, maar daar viel weinig van te genieten in Gent, dankzij de meest belabberde geluidsmix die ondergetekende ooit mocht aanhoren. Rock op ILT, dat het kan werken bleek toen Erol Alkan later in de nacht fijntjes Atlas van mathrockers Battles in z'n technoset verweefde; het is dus niet enkel het festival dat z'n genrepoorten heeft opengezet, het zijn ook de artiesten die om de hoek gaan kijken. Happy times in de dancewereld. Voor de door Klamme Chaos vermelde afstompende droge beats waar I Love Techno een patent op heeft, zorgde dan de Berlijnse dj van eenmanscollectief Boys Noize. Harde, droge beats, kling en klang, niet meer of niet minder, maar niet minder dan voortreffelijk. Naast Berlijn is Parijs dat tweede epicentrum van de aardverschuiving die er voor zorgde dat I Love Techno dit jaar uitverkocht was nog voor het een aanvang nam. Het was meer dan tien jaar geleden dat we Daft Punk aan het werk zagen op ILT, maar hun geest waarde continu doorheen het Franse geweld van Digitalism en Justice. Hun daft discomix werd hier afgeleverd in de vorm van uitstekende livesets, I Love Techno waardig. Het overwegend jonge volkje ging uit z'n dak, maar ook de oudere ILT-ganger vond wat hij altijd had gezocht in Gent, opwindende, clevere dansmuziek van hier en nu. En op geen enkele manier minder intelligent dan de Deen die de avond opende. Al zullen ze niet snel in een gerenommeerd kunstencentrum spelen.
:-)
Een reactie posten