DE PETOMAAN

Le pet qui ne peut sortir
A maints la mort fait sentir,
Et le pet de son chant donne
La vie à mainte personne:
Si donc un pet est si fort,
Qu’il sauve ou donne la mort,
D’un pet la force est égale
A la puissance royale. (Ronsard)

Jaren geleden vertelde iemand me dat echte liefde erin bestaat iemand zijn boeren en scheten te aanvaarden. Niet het zeemzoeterige geklets over rozengeur en maneschijn. Valentijn met een stinker. Als jongeling is dit nu wel het laatste waaraan die heilige liefde gekoppeld wordt. Liefde is mooi, heerlijk, dat goede gevoel, de eerste de beste schlager van Laura Lynn. Dromen van palmbomen, zonneschijn ergens aan een parelwit strand met je geliefde. En darmstormen horen niet thuis in dat plaatje.

Liefde is datgene wat niet van deze aarde komt, verheven boven het menselijke zelf. En als we wakker worden uit onze droom ligt daar een mens naast ons in bed, van vlees en bloed. Met eigen, specifieke geuren en kleuren. Zou Mozart ook zo geniaal geweest zijn met zijn achterwerkgeluiden (en hij kon er wat van volgens de overleveringen)? Welke liefdesonnetten zijn er allemaal geschreven vanuit die dampende veesten? Trouwens, moeten we beschaamd zijn voor de persoon waarvan we houden? Laat de liefde terug tot de aarde komen, beste Valentijnen!

Ondertussen kennen we allemaal al wel de uitgebreide kennis van Gerrit Komrij voor de menselijke uitwerpselen. Voor meer en gedetailleerde informatie verwijs ik met veel plezier naar zijn Kakafonie. Encyclopedie van de stront. Vele groten zijn hem echter voorgegaan in hun bespiegelingen omtrent het menselijke al te menselijke. Montaigne, Thomas More, Erasmus, Augustinus, James Joyce, Mozart, en ga zo maar verder. Fascinerend? Wat te denken van de Petomaan, de unieke ‘kunstenaar’ die de wereld schokte? Of van de gazogrammen van Serge Gainsbourg? Deze Nederlander kon er ook wat van:

Maak van jouw scheet een donderslag
Ik hoop dat ik er nog een zooitje laten mag
Maak van uw scheet een donderslag
Maak van uw scheet een donderslag, paa. (Herman Brood)

Voor degenen die zich nu bevrijd voelen van elke morele en sociale regelgeving omtrent scheten, onthoud dat als er derden bij zijn een knetterende scheet gecamoufleerd dient te worden door luid te hoesten (aldus Erasmus). En als er enige geurhinder gepaard gaat met het gebeurde moet je als eerste één van de andere aanwezigen uit het gezelschap als schuldige aanduiden. (P)