Opnieuw komt een tijdperk ten einde. Geruisloos, zonder enige drukte, zonder enig overdonderd geluid. Niemand is er rouwig om. Waarom zouden we? We hebben er eens geen oorlog voor nodig gehad om het duidelijk te maken. En daarbij, de alternatieven zijn nog handiger, nog sneller en nemen nog minder plaats in. De polaroid is ten dode opgeschreven. Fotografie zal nooit meer zijn wat het was. Digitale technologie in plaats van instant succes van een polaroid. Het synoniem van een levensstijl, een levensvisie zonder enige houvast, slechts momentopnamen?
We moeten er (eindelijk) mee leren leven dat alles virtueel wordt. De magie van een voorwerp in handen te hebben, te voelen, te betasten, te besnuffelen - ik lijk wel een hond die zijn behoefte niet kan weerstaan - is stilaan voorbijgestreefd. Enkel nostalgische zielen zullen vasthouden aan die ‘oude’ voorstellingen. Weg ermee! Ontruim de bibliotheken, red de bossen, weg met milieuvervuilende ontwikkelingsproducten, weg met het lichaam... Lang leve de gedachte... Nu nog de mens ‘virtualiseren’ en de wereld zou er een beetje beter uitzien. Een nieuwe levensfase. Hopelijk crasht die digitale schijf niet! (P)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten