GODFRIED BOMANS

Onlangs wist iemand te vertellen dat men anno 2008 een getormenteerde ziel moet zijn om interessant gevonden te worden. De persoon in kwestie was zelf gelukkig. Indien we een beetje kijken naar de grote namen in de kunstgeschiedenis, moeten we deze persoon wel gelijk geven. 'Wij kunnen het leven nooit zien als een holle buis waar het overal goed wonen is, doch wij kijken er altijd door als een trechter, waar het verderop steeds ruimer en lichter wordt. Maar geloof een oude man dat deze trechter geen einde heeft, en dat, hoe hard wij ook hollen, steeds het stuk voor ons ruimer en lichter zal schijnen.' Aldus Godfried Bomans.
.

Geluk is....
De jongeling die na langdurige ziekte eindelijk gezond het strijdgewoel ingestuurd wordt (De Toverberg).
.

De perfecte droom van schoonheid, aangetast door een cholera-epidemie (De dood in Venetië).

Verliefde koppeltjes in de onzekerheid van de echtheid van hun relatie, de broosheid van de liefde leren kennen doorheen het spel van bedrog (Cosi fan tutte).

De don Juan die in zijn spel de harten breekt van verscheidene passanten, en daarbij ook nog eens een vader vermoordt (Don Giovanni).

De gelukzalige mens die in zijn slaap geplaagd wordt door fantomen (De slaap van de rede).
.

Heteroniemen ontdekken die het probleem van het eigen ik nog complexer maken, met een naam die zelf ook nog personen zoekt (Pessoa).

.

Het wegrotten van een schilderij om de eigen zielenrust te kunnen bewaren (Het portret van Dorian Gray).

.

De visser op zoek naar een jonge hulp en daarbij botst op de goegemeente (Peter Grimes).

.

Een man die zijn leven ten dienste stelt van mensen en moet sterven (Jezus, maar u kent er nog anderen, dat is geen kunst – slechts onderwerp van).

.

Ieder van ons is een stofkorrel die de wind van het leven optilt en weer laat vallen. We moeten steun en beschutting zoeken, ons handje in een andere hand leggen; want het tijdstip is altijd onzeker, de hemel altijd ver en het leven altijd vreemd. (...) Het kan zijn dat we worden geleid door een illusie, maar het bewustzijn leidt ons zeker niet. (Bernardo Soares, Boek der rusteloosheid)
.

Geluk...
Daar schrijft men niet over. Geluk blijft tussen de trekken van de pen steeds doorglippen. Elke toetsslag op een klavier is er eentje te laat. Elke penseelhaal is slechts een verre afschaduwing. Een valse noot in een overigens perfect geheel.

.

Geluk...
Een genade? Allesbehalve een getormenteerde ziel. (P)