Ik ben met dat bericht over Into the Wild iets begonnen dat me voorlopig niet loslaat. Niet alleen wil ik zo snel mogelijk de verfilming door Sean Penn zien. Intussen ben ik ook in het oorspronkelijke boek van Jon Krakauer begonnen. Wat me vooral bezighield de laatste twee dagen was: wat heeft een jonge, roekeloze backpacker als Chris McCandless nu gezien in Tolstoj?
Dat hij beïnvloed werd door Thoreau, de ecologist avant-la-lettre, lijkt me zo klaar als een klontje. Ook de verwijzingen naar Jack London (foto) zijn niet ver gezocht. Was het trouwens niet de schrijver van classics als White Fang en The Call of the Wild die in het begin van de vorige eeuw zei en toepaste: een echt man bestaat niet, hij leeft!? Net als onze pas afgestudeerde Christopher. Maar een oude Rus als Tolstoj? Nu, geen paniek. Ik stootte daarnet, al in de eerste pagina's van het boek, op de oplossing van het raadsel. Niet alleen dweepte Chris met Oorlog en vrede. Bij zijn stoffelijk overschot werd bovendien een exemplaar van Tolstojs Huiselijk geluk gevonden. De volgende passage was onderstreept:
'Ik wilde beweging, geen rustig leven. Ik wilde opwinding en gevaar en de mogelijkheid om me op te offeren voor mijn liefde. Ik voelde in mijzelf een overmaat van energie, die geen uitlaat vond in ons kalme bestaan.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten