In Nepal las ik anderhalve zomer geleden, tegen de achtergrond van de Himalaya, Jon Krakauers bestseller Into Thin Air. Het is het meeslepende verslag van een tragische expeditie naar de top van de Mount Everest. Toen dezelfde schrijver in het tijdschrift Outside in enkele alinea's het relaas bracht van een 24-jarige jongen die de verstikkende maatschappij vaarwel zegt, al zijn spaargeld op de rekening van Oxfam stort en sterft ergens in het desolate Alaska, kwamen daarop zoveel reacties dat Krakauer verder op onderzoek ging en er een volwaardig boekwerk rond contrueerde.
Into the Wild is nu ook verfilmd, door Sean Penn. Ik heb het boek niet gelezen. Het zou een flauw soepje zijn in vergelijking met zijn adembenemende Into Thin Air. Ik heb evenmin de film gezien. Wel draai ik intussen de soundtrack, gecomponeerd door de zanger van Pearl Jam. Grunge en aanverwante laten me eigenlijk blauw blauw. Toch zou het wel eens kunnen dat de muziek van Eddie Vedder en het intrigerende verhaal over rijkeluiszoontje Christopher McCandless me naar de cinemazaal lokken.
.
Christopher was volgens Krakauer beïnvloed door de geschriften van Leo Tolstoj, Jack London en Henry David Thoreau. Het uitgehongerde lichaam van de backpacker werd uiteindelijk gevonden in een oude bus, in de wildernis. Het woog iets meer dan 30 kilo.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten