'Bij ons in Jeruzalem liep je altijd een beetje zoals bij een begrafenis, of zoals wanneer je te laat binnenkomt bij een concert: eerst zette je de punt van je schoen neer en beproefde voorzichtig het oppervlak. En als je je voet eenmaal had neergezet, maakte je geen haast om hem te verplaatsen: na tweeduizend jaar hadden we vaste voet gekregen in Jeruzalem, dat zouden we niet zo snel meer prijsgeven. Als we onze voet zouden optillen, zou er meteen iemand anders komen om ons stukje grond van ons af te pakken...' Amos Oz, Een verhaal van liefde en duisternis.
Weinig toeristen weten het, maar de daken van het oude Jeruzalem vormen een stratenplan op zich. Met een beetje moed bereik je een onbekende wereld, onzichtbaar vanaf de smalle steegjes. Deze foto nam ik net voor een woedende eigenaar me van zijn dak schreeuwde. 'Hadden we niet duizenden jaren lang zwaar moeten boeten voor onze lichtzinnigheid, waren we niet telkens weer in handen gevallen van de vijand doordat we onze voet hadden neergezet zonder eerst te kijken waar hij neerkwam.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten