Een Britse vrouw tracht via internet de 'kunstwerken' van haar tweejarige peuter te verkopen. In Berlijn is er al een galerij die interesse getoond heeft voor de hoogstaande krabbels van het nieuwe kleine wonderkind. Zo stond te lezen in De Standaard van 10 december. De kleine kunstenaar werkt onder het pseudoniem – hoogst waarschijnlijk ook zelf gekozen – Freddie Linsky en is te bewonderen op de internetgalerie van Saatchi. Het is een trotse moeder, zoals ik aanneem dat elke moeder trots is op de kribbels die haar kind het liefst op papier en niet op de muren of meubels van het huis heeft gezet. Wie wil nu geen kind dat naam en faam heeft? De nieuwe Ensor of, in populairdere termen, de nieuwe Ronaldinho of Henin?
Het is niet de eerste keer dat er dergelijke berichtgeving terug te vinden is. Jaren geleden werd er ophefmakende kunst gemaakt door een aap. Mensen liepen storm voor zijn werken. De aap overstijgt de mens, in plaats van de mens zijn natuurlijke gedragingen? Een aap kan schilderen. Is het daarom kunst? Een peuter kan schilderen. Is het daarom kunst? Is het werk van een peuter die opgevoed werd in een artistiek milieu meer kunst dan al dat ander werk van die toekomstige Rubensen of Michelangelo’s die ons eigen kind zijn?
.
Het zegt misschien meer over de impasse waarin hedendaagse kunst zich bevindt. De grens tussen het alledaagse ‘krabbelen’ (in alle zinnen van het woord) en het bijzondere of buitengewone lijkt moeilijk houdbaar als niemand nog die lijn wil trekken. Is tijd het enige antwoord op de vraag naar kunst? Zullen de Mozarten, Bachs, Rembrandten, Picasso’s doorheen de tijd boven komen drijven? Hoeveel zal er dan nog overblijven van de twintigste eeuwse ‘kunst’? Hoeveel peuters zullen hun werken in de eeuwigheid nog bewonderen, hoeveel apen of olifanten zullen het MoMa of Mukha of Bozar bezetten?
Het zegt misschien meer over de impasse waarin hedendaagse kunst zich bevindt. De grens tussen het alledaagse ‘krabbelen’ (in alle zinnen van het woord) en het bijzondere of buitengewone lijkt moeilijk houdbaar als niemand nog die lijn wil trekken. Is tijd het enige antwoord op de vraag naar kunst? Zullen de Mozarten, Bachs, Rembrandten, Picasso’s doorheen de tijd boven komen drijven? Hoeveel zal er dan nog overblijven van de twintigste eeuwse ‘kunst’? Hoeveel peuters zullen hun werken in de eeuwigheid nog bewonderen, hoeveel apen of olifanten zullen het MoMa of Mukha of Bozar bezetten?
.
Mag ik dan toch het onderscheid koesteren tussen de Don Giovanni van Wolfie en het gekrijs van katten die hun libido niet meer kunnen onderdrukken? Of een kind dat gelukzalig ligt te brabbelen. Kennis, cultuur en geheugen spelen toch nog ergens een rol. Nu duimen dat jonge Freddie het culturele kapitaal van zijn moeder – zelf kunstlerares en –criticus – kan verzilveren. Misschien wordt Freddie een zwarte zwaan, en zal ik mijn ongelijk moeten toegeven! (P)
Mag ik dan toch het onderscheid koesteren tussen de Don Giovanni van Wolfie en het gekrijs van katten die hun libido niet meer kunnen onderdrukken? Of een kind dat gelukzalig ligt te brabbelen. Kennis, cultuur en geheugen spelen toch nog ergens een rol. Nu duimen dat jonge Freddie het culturele kapitaal van zijn moeder – zelf kunstlerares en –criticus – kan verzilveren. Misschien wordt Freddie een zwarte zwaan, en zal ik mijn ongelijk moeten toegeven! (P)
3 opmerkingen:
'This shit is NOT art. Any fucker can do this. Drawing lines all over a pice of paper and selling for 150 million dollars... how sad can people to be to make it and worse buy it.'
Het wordt op youtube gezegd over de grootste Amerikaanse kunstenaar ooit:
http://www.youtube.com/watch?v=9h9cQLQFSrk&feature=related
Er is een duidelijk verschil tussen de apen, de olifant, Freddie en Jackson Pollack namelijk de intentie, de bewuste activiteit. De youtuber moet zich daar maar eens mee bezig houden.
trouwens, een van de meest fantastische werken der kunstgeschiedenis is een wcpot, iedereen kan dat he, maar slechts een deed dit bewust.
zeer waar (p), maar wat doe je met outsider artists als de ooit eerder vermelde Henry Darger, een geesteszieke die in zijn gekte even naïef tewerkgaat als een kind? wat doe je met primitieve kunst - geldt ook hier de intentie als criterium? kunnen we spreken van een bewuste (artistieke) activiteit? zijn kennis, cultuur en geheugen ook hier het criterium? vallen deze buiten wat je kunst zou willen noemen? is het shit art?
Een reactie posten